Caprimulgus
europaeus.
Noitebra. (Chotacabras gris)
Fotografía de Miguel Rouco.
Está ave non é escasa en Galicia, pero
resulta moi difícil de ver xa que actua no luscofusco ou na noite. Gusta so
dos piñerais con áreas abertas ou cultivos
intercalados.
A Xunta cita a avenoiteira como unha especie a protexer
no Canón do Sil. Descoñezo este dato. Sei que existe, por exemplo,
no bosque que a Asociación Ridimoas ten no Ribeiro e tamén no alto Bibey.
Eu vinas por primeira vez cando fun a Presa Rota de Ribadelago, no
nacemento do Esla, ao regresar na noitiña había moitas no camiño e
levantaban o voo.
Aniña no chan ó pé dun piñeiro, e o
seu mimetismo é incríble. Aliméntase de insectos.
Ver as características.
 Saír
Noitebra:
características
|
Nome
científico:
Caprimulgus
europaeus (Lin.)
Taxonomía:
Reino: animalia
Clase: Aves
Orden: Caprimulgiformes
Familia:
Caprimulgidae Xénero: Caprimulgus
Especie : Caprimulgus europaeus
 Ir a
características |
|
Nome
galego:
Fotografía de Miguel Rouco.
Noitebra, avenoiteira
cincenta, denoiteira, noitébrega, noitevuá, noiteboa cincenta, dormitona
e páxaro cabra.
Noutros lugares: en Portugal Noitibó
da Europa, en Cataluña Enganyapastors e en Euskadi Zata arrunt.
Ir a
características |
|
Nome
castelán:
Chotacabras
gris
Ir a
características |
|
Dimensións:
Fotografía de Pablo Rodríguez (Oitabén).
Sobre 27 cms de media. É un pouquiño máis
grande cun merlo, coa diferencia de ter as ás e o rabo bastante
longos. Sobre 50 cms de envergadura. En
voo vese unha ave grande.
Ten unha boca moi grande, que vai flanqueada
de vibrisas e rematada nun diminuto peteiro negro. Este tipo de boca
vaina habilitar para comer insectos que caza en voo, como por
exemplo unha bolboreta calquera.
Os ollos son moi grandes como pode verse no
dibuxo e na fotografía. Estos ollos tenos pechados cando está en
reposo.
Ten tamén unhas patiñas moi pequenas con catro
dedos, destos dedos o central ten sobre 20 mm. é o maior; o menor
ten 7 mm.
Ten unha cor parda grisácea na
plumaxe que vai facer que cando esté no chan pase bastante
desapercibida.
Vese dende maio a xullo.
Ir a
características
|
|
Identificación:
Ave de costumes nocturnas, con ás e cola longas; plumaxe pardo-grisáceo de camuflaxe; boca orlada con cerdas; o macho ten manchas blancas cerca
da punta das ás.
Ten unha boca moi grande, que vai flanqueada de
vibrisas e rematada nun diminuto peteiro negro. Este tipo de boca vaina
habilitar para comer insectos que caza en voo, como por exemplo unha
bolboreta calquera.
Tamén ten
un canto en ronroneo ( parece unha ra).
Dice Oitabén no libriño "O voo da
noitebra" que xa desde maio, pero principalmente en xullo, podemos observar
noitebras cazando, no luscofusco, a partir das vintedúas horas. Antes é
posible escoitar o grave rosmar desta ave que, ás veces, mesmo parece que
alguén estivese trafegando auga, desde un caldeiro alto a outro situado no
chan. Os ollos son moi grandes como pode
verse no dibuxo. Estos ollos tenos pechados cando está en reposo.
Ten tamén unhas patiñas moi pequenas con catro dedos,
destos dedos o central ten sobre 20 mm. é o maior; o menor ten 7 mm.
Frank V. Blackburn
O macho ten unhas manchiñas nas plumas das ás e na
cola que se ven perfectamente de noite. Polo demais son iguais en tamaño.
No dibuxo vese en primeiro plano o macho logo a femia e
finalmente unha noitebra nova. Observar as manchas do macho nas ás e na
cola.
Ir a
características
|
|
Alimentación:
Insectos, especialmente os que caza nó voo.
Gústanlle moitos as bolboretas
e os saltóns, pero come calquera insecto voador, como as moscas,
chinches, moscardos, incluso escaravellos de casca dura.
Por certo rematada a dixestión, as partes duras
dos insectos que non poderon ser trituradas pola moella da ave,
volven á boca outra vez e son explulsadas ó exterior en forma de
egagrópilas dun centímetro de longo, por término medio.
Ir a
características |
|
Habitats:
Está ave non é escasa en Galicia, pero
resulta moi difícil de ver xa que actua no crepúsculo ou na noite.
Gusta so dos piñerais con áreas abertas ou cultivos
intercalados.
A Xunta cita a avenoiteira como unha especie a protexer
no Cañón do Sil.
Descoñezo este dato.
Pola miña banda vín moitas nunha
excursión que fixen dende Porto ata o encoro de Vega de Tera, polas
montañas zamoranas. Pola noite o regresar, no último tramo da estrada
aparecían no chan cantidade de avenoteiras, que por certo cegábanse coas
luces do coche e non levantaban voo. Unha cousa curiosa.
Vexo que aparece censada como
estival vulnerable no libriño "Fauna vertebrada do Ribeiro"
de
Pablo Rodríguez (Oitabén).
A noitebra voa por casi toda Europa e Asia e
parte do norte de Africa.
Ir a
características
|
|
Niños:
Niños no solo en buracos sin forro, a menudo cerca
das árbores secas; pon, de maio a xullo, dous ovos blancos, xaspeados de castaño
e gris. A
incubación, faina principalmente a femia, uns 18 días; os polos, alimentados por ambos pais, deixan o
niño tras 7 días, permanecendo preto e voando ós 17 días; normalmente
dúas crías.
Ir a
características |
|
Vese
nos meses de...
De maio a xullo.
Ir a
características
|
|
Interés:
Trátase dunha especie de
interés especial, ademais está protexida.
"A noitebra é das aves máis atípicas, por non
dicir enigmáticas da fauna galega" (Oitabén)
En Galicia poucos animais teñen tantos nomes, por
algo será...
Ir a
características
|
|
Curiosidades:
Ó atardecer, o Chotacabras Europeo deixa o seu escondrixo diurno
e voa silenciosamente, coas súas ás longas e blandas plumas, indo e
vindo no crepúsculo, perseguindo insectos en voo e colléndo
nas suas fauces.
Tamén é después de porse o sol cando emite a súa voz, un ronroneo característico.
Hai cambios bruscos no tono do chirrido, cando a ave volve a cabeza ós lados,
xa que se posa ó largo da rama e raramente cruzado nela.
Dice Oitabén no libriño "O voo
da noitebra" que xa desde maio, pero principalmente en xullo,
podemos observar noitebras cazando, no luscofusco, a partir das
vintedúas horas. Antes é posible escoitar o grave rosmar desta ave
que, ás veces, mesmo parece que alguén estivese trafegando auga,
desde un caldeiro alto a outro situado no chan.
Comprobareino.
Oir o seu canto en xeno-canto.
Durante o día estos Chotacabras son casi invisibles, permanecendo quedos
no chan; a certa distancia, as delicadas marcas das súas plumas
asemellan a follas secas. Con frecuencia atópanse trozos de madeira (que
inda fan máis difícil ver ó ave posado) cerca do seu niño, que é un
buraco sin revestimento, e onde volve ano tras outro.
A avenoiteira está non chan e nonos enteramos é
incrible. Pecha os ollos e non se levanta ata o último momento.
Chámase chotacabras ou engaña-pastores xa que se
creía absurdamente que esta ave mamaba das cabras pola noite.
Ir a
características |
Bibliografía
Fontes :
"Guía das aves de Galicia". Xosé M.
Penas. Carlos Pedreira e Carlos Silvar.
Tamén o Libro "As aves". Tomo II.
Atlas de vertebrados de Galicia., da colección do Patrimonio Ecolóxico.
Outro libro utilizado é "O voo da noitebra" de Pablo Rodríguez Fernández (Oitabén),
un pequeno conto que fala dunha noitebra. 2001. Libriño dentro
da colección Historias de Ridimoas.
Ir a características
Saír.
|