Adiviña

    Adiviña, en Galicia, é un enigma ou pregunta engañosa para entreterse en acerta-la resposta.

     Tamén se chama adiviñanza. 

 

Aquí tes catro exemplos, salvo a primeira que é unha broma miña, sabedes que eu fun pescador e inda sigo sentíndo o río como o primer día, polo tanto esa troita marabillosa xa sabedes quen a pescou.

 

	Adiviña quen pescou a troita da fotografía?. Trátase dunha adiviña moi doada. Vexamos outras máis difíciles. (Si non tés idea pulsa na fotografía da esquerda).
?	É longo coma un camiño é vai fozando como un cochiño...... (Si non tés idea pulsa no interrogante da esquerda).
..........
?	Atrás dun penedo pariuno súa nai correu pola terra e casou no mar. (Si non tés idea pulsa no interrogante da esquerda).
? Esta é a adiviñanza máis dificil de acertar; xa que debedes dicir de quén se trata e ademais explicar os versos un por un; pero eu xei que verso a verso e usando a lóxica daredes co nove. As veces hai tamén que usar un razoamente o revés. ¿Que non sabedes usar esos razoamentos?, preguntai... seguro que o profesor vai a decir que fagades unha hipótesis (o que pensades que pode ser) e logo ver si cumple as condicións...	Non é troveiro, e ás veces canta; anda, como a serpe, deitado, vive con frio e desacougado, e non é cabalo nin se espanta, ten cinco frenos e un bozal, mais chega brincando a Portugal, meus amigos a verdade é tanta.

Saír.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PRIMEIRA ADIVIÑA.   O río. Dende logo naceu atrás dun penedo, no Pedregal de Irimia, neste caso, trátase do río Miño. Paríuna a súa nai: a terra. Correu pola terra, dende Lugo ata Tui en Pontevedra, nada menos. É casou no mar, neste caso en Camiña, xunto a Tui, un bonito lugar para casar.

 

SEGUNDA ADIVIÑA. O río. Dende logo é coma un camiño e tamén vai fozando pouco a pouco o leito como se fora un cochiño. Neste caso é o río Navea, un río especial da Provincia de Ourense. Trátase dun camiño marabilloso e dende logo o cochiño traballa moito, sin lugar a dúbidas.

A máis dificil

Efectivamente trátase do noso gran río de Galicia,o Pai dos ríos galegos o gran...

 

 

 

RÍO Miño, Pai Miño,

Minho en Portugal.

 

A contestación é Río Miño.

Que o río Miño canta, está bastante claro, outra cousa é entendelo...

 

Vai deitado no seu canle, efectivamente coma unha serpe.

 

Que pasa frio e vai moita veces desacougado é unha evidencia, e teño visto tamén o río Miño moi incomodado e fora de sí...

 

Ten cinco frenos dende o Pedregal de Irimia ata a súa desembocadura ou foz: os encoros de Belesar, Os Peares, Velle, Castrelo e Frieira e menudos frenos...estos encoros fan vello o río Miño sendo inda novo...

 

O bozal está o final pero el na foz vai contento, leva medo e pensa que lle vai sentar mal o bozal que lle porá o Atlántico pero non...eu sei como pensa e pódovos dicir que ó fai con alegría.

 

Na miña páxina do río Miño falo do "Medo do río Miño" e incorporo un texto maxistral de Khalil Gibran:

 

"..."Din que antes de entrar no mar, o río treme de medo. Mira para atrás todo o camiño percorrido, os cumes, as montañas, o longo e sinuoso camiño aberto a través de vales, canóns e poboados, e ve fronte de si un océano tan grande que entrar nel só pode significar desaparecer para sempre. Pero non hai outra maneira, o río non pode volver. Ninguén pode volver. Volver atrás é imposible na existencia. O río necesita aceptar a súa natureza e entrar no océano. Soamente entrando no océano diluirase o medo, porque só entón saberá o río que non se trata de desaparecer no océano, senón de converterse en océano".

 

                                                                      Khalil Gibran.

E nada máis.

Unha aperta a todos

Secundino Lorenzo.