Nome científico:

Martes martes (Linnaeus 1758)

Clase: Mammalia

Orden: Carnivoros
Familia: Mustelidae
Xénero: Martes
Especie: Martes martes

Ir a características

Nome galego:

Marta, martaraña, martucha, fuíña (no baixo Miño).

O nome aparece no libro "Bajo Miño y Costa Sur" de Eliseo Alonso.

Tamén escribe o dito se "puxo como unha fuíña", para indicar o incomodo. Tamén fala de que a unha persoa lente e torpe se lle chama "martaraña".

Ir a características

Nome castelán:

Marta común.

Ir a características

Dimensións:

Modalidade de marta coa pel moito máis clara. Non é normal en Galicia e Asturias, onde a pel soe ser máis oscura, ver a otra fotografía.

Entre 40-55 cms. Ancho ata 20-28 cms. Peso 900-2000 gramos.

Soe vivir entre 10-15 anos.

Ir a características

Identificación:

É moi dificil de ver, xa que non hai moitas.

A súa cor é uniforme, entre pardo castaño e pardo oscuro, o pescozo e peito é amarelo claro a amarelo-laranxa, cunha liña de separación de cores nítida; orellas grandes e redondas, branco amarelentas no borde.

 Rabo longo e moi poblado.

Exemplar morto nunha estrada.

É moi parecida as garduñas. De tódolos xeitos a garduña ten a gorxa branca mentras que a marta é amarela, importante esta diferencia.

Marta	Garduña

 Nas fotografías anteriores vese esta diferencia do peito amarelo na marta, e blanco na garduña.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reproducción:

Ten un falso celo no inverno e un celo real no verán.

O apareamento é nos meses de xulio e agosto.

Unha vez fecundada a femia, meterá o espermatozoides vivos no útero pero non comenzará a criar realmente ata xaneiro. O que se chama fecundación retardada ou implantación diferida.

 A preñez bota 9 meses ten polo tanto 1 partos o ano. Veñen o mundo entre 3-5 crías cegas que abren os ollos as cinco semáns. Abren os ollos as 5 semáns e aprender a trepar as 8-10 semáns e no verán xa están emancipados.

É un animal que ten unha organización matriarcal. O macho anda pola súa conta ata o momento de aparearse. Logo abandona a familia.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Inimigos:

Moitos entre eles o home, a súa pel é moi apreciada desgraciadamente, as repoboacións con piñeiros e eucaliptos foron para a marta un desastre. Inda que cós piñeiros defendese ben, non así cós eucaliptos. Pode ser presa de todo tipo de mamíferos.

Ir a características

Alimentación:

Fundamentalmente ratóns, liróns,  esquíos, paxaros, insectos e frutos do bosque. Come en realidade de todo.

Pero ollo é un mamífero preferentemente arborícola.

Gústanlle moitos os esquios os que caza dunha forma espectacular.

Tamén come ovos dunha forma rara xa que fai un burato rectangular e logo absorve o contenido.

Come tamén lagartos e lagartixas así como algúns coleopteros.

Moitas veces antes de comer o que caza absorve a sange da víctima e logo come o corpo.

Actua preferentemente de noite, pero no verán tamén no fai de día.

Pode andar nun día ata 30 km. (nun bosque, non lle gustan os terreos sin árbores).

Ver este video da BBC sobe a alimentación da marta, tamén observar o áxil que é:

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Habitats:

Límite de zonas boscosas. Tamén en rexións montañosas ata o límite arbóreo.

Gústanlle os carballos, polo tanto é moi frecuente nas carballeiras; a repoboación con piñeiros nona favorece e non digamos os eucaliptos, unha aberración ( diría a marta...).

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A marta en Galicia:

A marta habita os bosques de Galicia en xeral, gústanlle os de carballos, ou  sexa as carballeiras, pero tamén se ve nos de pinos.

Non existe, prácticamente,  en Pontevedra e na Coruña, ou polo menos vese moi pouco. Máis abondosa no norte de Lugo, nos Ancares e no Caurel. En Ourense na Baixa Limia e en todo o macizo oriental...

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Interés:

Moitísimo. 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Protección:

Non goza ningún tipo de protección e dende logo debera ser protexida. Aparece no anexo III do convenio de Berna.

Categoría UICN (2001).  Preocupación menor (LC).

Unha marta morta nunha estrada...

Debera otorgárselle o estatus de especie protexida.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Distribución en Galicia:

Non é abondosa, atópase distribuida en lugares dos ancares, Courel, Serra de Meira e de Oribio, nos montes de Louzara, no macizo central de Ourense, na Serra do Xurés, e pouco máis. Na Coruña vese nos ríos Oedroso-Narón.

Lopez Seoane en 1861 daba como especie frecuente en Galicia.

As cousas cambias moito.

Por certo a marta existe en todo o norte de España.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Curiosidades:

A marta escapa dos nucleos urbáns. Sempre foi moi perseguida pola súa pel.

É moi axil nas árbores , moito máis que o esquío.

Dicen, os que disfrutaron deste espectáculo que foi o lance máis espectacular que viron, a persecución dun esquío por unha marta. Dende logo estou seguro delo.

A marta soe triunfar con tan calificado rival. Incríble.

Según Xurxo de Vivero  no seu libro " Eses nobres cazadores" , titulo moi significativo, é " a raiña dos trapecistas da fraga "...soamente desexarlle sorte... que medre, que cace, que ame. Que o mundo feticeiro das sombras, das pólas que xemen, dos troncos fantasmagóricos, sexa un eficaz refuxio. Que nalgún ledo solpor poidamos, de novo, ve-la súa silueta.

Fotografía Jhon Marriot

 

 

Ver este video da BBC, válido para interpretar o texto anterior:

 

 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A súa pisada:

 

Dificil de distinguir entre a garduña e a marta. Para especialistas.

Os excrementos son alargados dunhos 8 cms. e cun olor característico.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bibliografía

Atlas de vertebrados de Galicia. Tomo I. Colección do patrimonio ecolóxico. Sociedade galega de Historia Natural. 1999.

 

Ir a características

 

 

 

 

Saír.