Nome científico:

Martes foina (Linnaeus 1758)

Clase: Mammalia

Orden: Carnivoros
Familia: Mustelidae
Xénero: Martes
Especie: Martes foina

Ir a características

Nome galego

Garduña, foina, fuíña, furatoxos, garduña papalba, papalbo.

Ir a características

Nome castelán:

Garduña, garduno, juina , guina.

Ir a características

Dimensións:

Entre 43-55 cms. Lonxitude do rabo ata 22-30 cms. Peso 200-2000 gramos.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

Identificación:

É moi parecida a marta, pero coas patas máis cortas ademáis a gorxa da garduña é branca, algo así como un babeiro que lle chega ata as extremidades anteriores. A marta, esta mancha,  tena amarela e mais curta.

Na garduña o babero é blanco e máis longo.

Na marta o babero é amarelo.

A súa cor é uniforme, entre pardo castaño e pardo oscuro, o pescozo e o peito son blancos; orellas grandes e redondas, branco amarelentas no borde. Rabo longo e moi poblado.

Teñen unha gran potencia mandibular. Son auténticos carnívoros. Bóns colmillos e moi boas moas.

 

Ir a características

 

 

 

 

Reproducción:

O apareamento é nos meses de xulio e agosto. A preñez que bota 9 meses,  ten polo tanto 1 parto o ano. Veñen o mundo entre 3-5 crías cegas que abren os ollos as cinco semáns. Abren os ollos as 5 semáns e aprender a andar polo mundo as 8-10 semáns e no verán xa están emancipados.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

Inimigos:

Moitos entre eles o home. Pode ser presa de todo tipo de mamíferos.  Por suposto tamén o Azor, os buhos as grandes aguias poden ser unha ameazada para a garduña en determinados momentos.

Tamén se ven moitas mortas nas estradas.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

Alimentación:

Fundamentalmente ratóns, galiñas, paxaros, insectos e froitos do bosque. Come en realidade de todo.  Tamén lle gustan os coellos (34%).

Come de noite, cando se pon o sol é cando a garduña empeza a actuar. De tódolos xeitos tamén se pode ver polo día, correndo a saltos cortiños, sempre detrás dos paxaros, das ras, dos lagartos, e en fin todo o que atopa.

Gústanlle moito os figos e a mel, non hai lugar a dúbidas. Tamén come outros froitos.

A garduña non trepa como a marta, nin moito menos.

Lóxicamente a saída do sol vaise a descansar, no seu arboliño ou na súa rocha.

Moi curiosa.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

Habitats:

Zonas rocosas e con árbores, lindes dos bosques, claros dos montes, tamén en pobos e ciudades, parques , canteiras.

Dase moito ou gústalle moito as zonas de castaños e terreos calcáreos.

Dende logo é máis social que a marta.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

Interés:

Moitísimo. 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

Protección:

Non goza ningún tipo de protección e dende logo debera ser protexida. Aparece no anexo III do convenio de Berna.

A súa situación é con moito mellor que a de Martes martes  ou martaraña ou marta,  debido a súa flexibilidade que posee para vivir en biotopos variados e mesmo moi humanizados.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

Distribución en Galicia

Común, amplamente distribuída, aínda que en número escaso.

Lopez Seoane en 1861 decía que era abondosa.

En Ourense é onde máis se atopa. Hai moitas polas zonas do Invernadoiro e do Xurés.

 Por suposto tamén en Lugo sobre todo no Courel.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

Curiosidades:

A garduña atopa mellor a Galicia do 2000 que a súa irman a marta, pero de tódolos xeitos as cousas non están ben nin para ela nin para a marta.

De todos é sabido o que pasa coa garduña cando ten oportunidade de entrar nun galineiro. Sin dúbida prodúcese a desfeita: a garduña, ten por costume matar todo canto hai e logo tranquilamente sin que ninguén a moleste porse a comer. Cando está farta de verdade, loxicamente bota unha siesta e esa soe ser a súa perdicción, xa que non é a primeira vez que o dono das galiñas entra e realmente a garduña pasouno moi, pero que moi mal.

Hoxe non ten moitas oportunidades, pero pode ocurrir.

É o único mamífero predador compatible có raposo, alí onde comparten os mesmos biotopos en áreas pedregosas con arborado.

Tamén outra cousa curiosa é que se aproxima moito máis o home que a Martes martes, anotando unha certa antropofilia...

 

Ir a características

 

 

 

 

 

A garduña incrible:

Fotografía de Antonio Vázquez un nº 1 en fotografía de naturaleza salvaxe. Asturias.

A garduña  distínguese por ser cauta e silenciosa. Dice Antonio que en Asturias é o mamífero máis abondoso. Probablemente o sexa tamén en Galicia, inda que descoñezo o dato.

 

Ir a características

 

 

 

 

As súas pegadas

Deixa claramente a marca dos catro dedos pero tamén se ven as uñas perfectamente.

Os seus excrementos son por regla xeral enrollados e depositados en calquera lugar.

Excrementos da garduña.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bibliografía

Fonte de información :

Atlas de vertebrados de Galicia. Tomo 1. Avalado pola Sociedade Galega de Historia natural. 1995.

Cuadernos de campo.  Pequeños carnivoros (I). nº  33.  Félix Rodríguez de la Fuente. Airtel. 1975.

 

Ir a características