Fábula do burro e o pozo
O animal chorou moitísimo durante varias horas, mentras o seu dono tratada de sacalo do pozo.
Non había maneira...
Finalmente o labrador pensou que o
animal xa estaba vello, xa valía pouco;
ademais o
pozo estaba seco todo o ano, e tampoco
lle servía de nada, polo que pensou podía tapar dalgunha forma o pozo.
A conclusión que sacou é que non merecía a pena saca-lo burro do pozo...
¡Tapo o
pozo, que xa non sirve e o mesmo tempo desfágome do
burro!.
Dito e feito, chamou a outros veciños
para que o viñeiran
axudar a cubrir de terra o pozo. Todos
colleron palas e comenzaron a tirar terra dentro do
pozo. O burro deuxe conta do que estaba
pasando e chorou con moito desconsolo.
Non era para menos, ¡menudo dono!...
¡Despois de traballar toda a vida
como un burro mira como me paga!, decía
o burro.
O burro, para sorpresa de toda a xente,
víuse perdido no pozo, e cavilou que o
mellor era tranquilizarse e pensar como
podería resolver a situación.
O labrador e os veciños, despois de moitas paladas, decidiron mirar o fondo do pozo para ver como iba o chollo...
¡Menuda sorpresa!...
Levaron unha tremenda sorpresa, o burro con cada palada de terra sacudía a terra do seu corpo, logo pisaba nela para asentala e machacala e seguidamente facía un chanzo que lle permitía subir un pouco máis polo pozo arriba.
Pronto todos quedaron sorprendidos có burro o ver que chegou a cima, a boca do pozo, pasou por riba do borde e saliu a trote.
A vida vai a tirarnos terra a todos, quen non ten problemas?...
O truco para saír desa situación é sacudila e dar un paso adiante.
Lembra unhas regras para ser feliz:
|
1.-Libera o corazón do
odio. O odio e moi malo
para tí e peor para os
demais. É moito mellor o
amor...
|
Saír.